- aNG LoVeSToRy Ni kUmARe - 11.11.09

"hey mom, why didn't you warn me? 'coz about boys is something i should have known. they're like chocolate cakes, like cigarettes, i know they're bad for me but i just can't leave 'em alone..." - Buses and Trains by: The Bachelor Girls -

Bago pa man magka-kulay ang love life ko, yung kanya muna.

CHILDHOOD SYOTA nya si "too much heaven", dahil hindi pa uso ang text noon ay nagkasya na lamang sila sa pagsipol-sipol hudyat ng kanilang pag-a-eyeball. Ngunit ang kanilang musmos na pagibig ay hindi lumawig, kaya ngayon sila ay larawan na lamang ng dalawang pusong pinagtagpo ng panahon ngunit hindi pinag-isa ng tadhana.

EX-JOWA pala, kung hindi pa aksidenteng nakahuntahan ng panganay nya ay hindi pa masisiwalat na si "Mr. B." pala ay kasali sa listahan ng mga naging lablayp nya. Ngunit katulad nung nauna ay hindi rin sila ang itinakda kaya hinyaan na lamang nilang lumaya ang isa't-isa.

LOVE AFFAIR na pumatok sa takilya. Bumida ang leading man na nasa likod ng "pabrika ng yes". Nagpipilit pa si brod na sila daw ang bagay para sa isa't-isa pero hindi naman nagawang ipakipaglaban ang nadarama nung binigyan ng chance. Pagmamahal daw na walang hanggan pero wala din namang patutunguhan. Ipagpalagay nang minahal nga nila ang isa't-isa pero bakit hindi nila ipinakipagsapalaran ang kanilang relasyon? Ngayon pa, huli na ang lahat, ang bottom line: not meant to be.

THE GREATEST LOVE OF ALL. Pag-ibig na sumugal, hindi ininda ang hirap ng buhay. Mga pusong musmos na pinag-isa at hininog ng panahon. Pagmamahalang binasbasan ng banal na tubig kasabay ng pagpapalitan ng "till death do us part" na wedding vow. Pag-ibig na nagpunla at umani ng apat na matatamis na bunga. Masakit mang isipin na hindi sila binigyan ng mahabang panahon upang magkasamang pagsaluhan ang tamis ng pagsinta, ang kanyang naiwan ay sapat nang dahilan upang magpatuloy ang buhay.

SECOND CHANCE ON LOVE. Pag-ibig na parang kabute, basta na lamang sumulpot. Namayagpag sa lupa kasabay ng kidlat galing sa dagat at nagsabog ng sandamakmak na pag-asa at pangakong hindi na muling mag-iisa. Ngunit pagkatapos ng maikling pagsasanib ng damdamin ay muling pumailanlang ang pangungulila kinabukasan. Ang inakala nyang pagsasamang pang-habambuhay na ay naglahong parang bula. Salamat na lang sa kanyang iniwan - isang alaalang walang kasing halaga.

Ang LOVE STORY NI KUMARE ay kaparis ng pag-asang hatid ng promo ng softdrinks na "look under the crown and win house and lot" ngunit sa oras na baliktarin ang serbesa ay "try again" ang laging makikita. Masaklap isipin na parang walang itinakda na para sa kanya dahil lahat sila ay dumaan lamang sa buhay nya pansamantala. Pero hindi na dapat at wala na rin namang saysay kung pag-uusapan pa ang sablay. Swerte pa rin naman syang maituturing dahil angkin nya ang limang tropeyo na napagtagumpayan nyang pagyamanin, tubo pa nga sya kung tutuusin. Pero uli, kung ka-holding-hands ang pag-uusapan ay loss. Kiber na lamang, hindi na rin naman masyadong big deal yun lalo't nasanay naman na sya sa buhay na mag-isa.

Malay naman natin bukas-makalawa ay mahagilap mo na ang mailap mong love life, lola ka na nga pero hindi naman halata at hindi pa huli ang lahat, have faith, dream on...

- sToRcK (honey lemon) - 10.08.09

For her. Hugs.

Buong puso mo akong pinili at buong puso naman kitang tinanggap. Walang dahilan. Sinabi mo lamang mahal mo ako, hindi naman nagtagal at minahal na din kita. Hindi ka naman kasi mahirap mahalin, tanggap mo ang kahinaan ko at ang magagandang katangian ko lang ang mahalaga sa'yo. Wala na akong mahihiling pa.

Ako ang nagkulang, o siguro'y napasobra ka lamang. Tinanong mo ako kung bakit kailangan ko pang lumayo gayong nandyan ka naman at handang ialay ang lahat. Ngunit tinalikdan pa rin kita, minsa'y pinagtaguan pa nga - kapalit ng mas exciting na menthol flavor.

Tumangis ka, alam ko, pero hindi man lang ako nakarinig ng pangongondena mula sa'yo bagkos ay nanahimik ka na lamang at pinagmasdan ako--nagsasaya kasama ng iba. 

Hanggang sa namalayan ko na lamang na iniaalay mo na sa iba ang kendi na dati ay para sa akin lamang. Napaluha ako noon, naisip ko, bakit ba kasi pinakawalan kita? Tinangka kong muling makipaglapit, hindi mo nga ako binigo pero eggnog na ang iyong inialok.

Normal naman tayo. Paano ka ba makapagtatanim ng galit sa taong totoong minahal mo at patuloy na minamahal? Sa kabila ng aking kahinaan palagi ka pa ring nandyan, parang si blue blink handang i-share ang lakas mo sa akin. Pinagpalit kita sa iba pero palagi mo pa rin akong tinatanggap kapag lumalapit ako sa'yo. Ramdam ko ang iyong pag-unawa at pagpapahalaga sa kabila ng lahat.

Kung paano mo ako niyakap at kung paano ako gumanti sa yakap mo noong nasa crossroad tayo ay ganoon pa rin kita yayakapin kung bibigyan ako ng pagkakataon. Kung paano ko ipinahayag ang pagmamahal ko sa'yo pagkatapos mong ulit-uliting mahal mo ako ay ganun pa rin ang pagpapahayag na gagawin ko kung bibigyan ako ng pagkakataon.

Tatlo'y-pisong storck noon, sa paglipas ng panahon ay naging isa'y-piso na. Ganoon din ang pagyabong ng pag-ibig natin sa isa't-isa, hindi na kailanman magbabago ang lasa - honey lemon.

Malayo ka nga, pero ramdam naman kita. Mula noon hanggang ngayon ay alam kong nasasaktan ka kapag nasasaktan ako. Sorry at salamat sa lahat.

- hAySkUL - 09.03.09

Sa isang parisukat na gusali na may tatlong palapag at napapalibutan ng kahoy na jalousie na sira-sira na dahil binabaklas ng mga estudyanteng wlang magawa pag vacant period. Ang tapat ay patio na napapaligiran ng sementadong scallop na nagsisilbing tambayan ng mga estudyanteng tambanero. Sa likod naman ay ang pamosong tindahan ni inang dolor na kilala sa giniling at hamburger na may niyadyad na repolyo, at ang karatig nun ay Annex Bldg na pinamumugaran ng mga astig na may 2nd floor kung saan matatagpuan ang kaisa-isang computer room, ang bukod tanging air-conditioned room sa School na ito. Dito sa lugar na ito umikot ang apat na taon namin sa hayskul, dito sa MSEA nagsimula ang lahat.

Unang ratsada ng pasukan, hindi pa gusot ang notebook na Sterling o kaya naman ay Jardinotes. Pagalingan at masipag pa sa paggawa ng assignment at matiyaga pa sa pagbuklat at pagbasa ng libro. Tinitipid pa ang baon para lang maging extra-ordinary ang project na mosaic ng Map of Asia. Kuntodo praktis kahit pa small time na dula-dulaan lamang. At pagdating ng exams, kanya-kanyang atikha, ni sulyap sa katabi hindi magawa dahil takot pang mapahiya. Ito ang larawan ng FRESHMEN - "sungay-less".

Isang linggo bago mag-exam ang schedule ng bayaran ng tuition fee pero bukas na't lahat ang pagsusulit ay nananatili pa ring nakatunganga sa may harap ng opisina ni Tita Merz, hindi makapila dahil walang pera. Hindi pa kasi nakakapagsulit ng copra si tatay, yung pinagbilhan naman ni nanay ng nilalang bagets na sumbrero ay kulang pang ipambili ng isang guhit na halubaybay sa amado. Hindi pa uso ang promisory note noon, face-value ang labanan, kailangang maki-usap sa principal para sa kanyang initial sa blue card bago payagang kumuha ng exam at ang nagsisilbing gasolina na pampakapal ng mukha ay ang palamig na inutang pa kay Ludymae. 'Yung pagpasok pa lang sa 

Principal's Office at mag-isip ng idadahilan ay nakakalugaw na ng utak. Kaya naman latak na ang natitira para sa isasagot sa test questions. Syempre exempted sa mga ganitong eksena ang mga anak ng Dyos.

Tatlong beses sa isang taon ang chance mong maka-attend ng sayawan na hindi mo na kailangan pang makipag-debate sa nanay mo dahil "matic" na kapag SSC Victory ball, Acquaintance at Christmas Party lahat ng estudyante ay mandatory ang attendance. Ayos ito, patay-sindi ang ilaw, ta's pag "sweet" na ay papalitan ng bombilyang binalutan ng cellophane na kulay blue, panalo ang mga tinggalyong--biglang puputi. 'Yung may mga syota, kahit nakaka-bingi ang umupo sa karatig ng jumbo-jet na speaker ng sound system ayus lang dahil dun madilim, malaya silang nagkakaulayaw. 'Yun namang mga nagliligawan pa lang ay tamang "hapit" at "bakod" baka kasi masalisihan, mahirap na. At ang mga dakilang single naman ay nagbubutas ng bleacher ng amphi, maigi pang natulog na lang hindi pa puyat kinabukasan dangan nga lamang at check-attendance. Syempre, paaawat ba naman ang mga liping? Sila ang mga walang sawa sa pagsiryabot sa saliw ng walang kamatayang "laklak" at "sweet child of mine" talagang sinusulit ang sayawan dahil yun ang paraan para sila ay mahulasan.

SOPHIES. Ahhh, medyo at-ease na, nakahanap na kasi ng ka-uri at may tinatawag ng tropa. Makatambay lang, magkukunwaring may group study sa bahay nung mayaman na ka-klase na mayroong complete set ng hebigat na encyclopedia. Ang project na silk screen printing ay iaasa na lamang sa ka-grupo na anak ng propesyonal na magtatatak, aambag na lamang at keri na. pagdating ng exam hindi na tuod, nakakakuhit na sa karatig pag hindi maintindihan kung alin ba sa sentence ang subject, transitive verb at direct object, Hindi kasi nag-review nang nagdaang gabi dahil ang inatupag ay ang pagbabasa ng loveletter mula sa secret admirer. Ayan na, mababanaag na ang pagtubo ng sungay.

Pagpasok sa room bago mag-exam habang wala pa ang titser ay para kang nilusob ng 'sang katerbang kuliglig dahil sa ingay at lakas ng alab-alab na pagre-review ng ka-eskwela na may kanya-kanyang eksena: May isang nakatingala at humihingi ng clue sa butiki pag may nakalimutang isang bahagi ng minimemory. May isa't-kalahating malandi naman na nakadungaw sa bintana at inaabangan ang pagdaan ng crush nya na magsisilbing "inspirasyon" sa mga multiple choice type of questions, tanong number one: "crush din kaya nya ako?" a.) oo b.) hindi c.) none of the above. Meroon namang isa na sa tabi ng dingding napiling pumwesto dahil sa pader isinulat ang kodiko. 'Yung isa naman ay yung kahuli-hulihang upuan ang napiling pwestuhan at dun nagpa-praktis ng pagbuklat ng micronotes na kurting pamaypay--akalain mong sa liit ng papel ay napagkasya ang buong lesson ng quarter pati na drawing ng layers of the earth at parts of a leaf with labels. At ang pinaka-makisig sa lahat ay yung isa sa bandang gitna ng one-seat-apart na desks, relax na relax, pinapaikot-ikot lang ang bolpen sa mga daliri ng kamay at pangiti-ngiti, yun pala kagabi pa ay nakapag-sagot na ng i-e-exam, ipapasa na lamang ang testpaper, meron palang leakage worth isang-daang piso, tamo nga naman kaya pala nagbigay ng tip sa katabi na memoryahin din yung part of speech dahil enumeration ang part one ng test. Pagdating sa mathematics problem solving ay umuulan ng kuyumus na papel at dun nakasulat ang solution, x + y = xy, pinats! nagkakatalunan lang talaga ay sa essay, dito pagalingan ng katwiran - "therefore i conclude that" - ito ang pinaka-sikat na pasakalye. Pupusta akong halos lahat naman ay nakaranas mangopya dahil wala naman akong kaklaseng Einstein.

Sa ikatlong taon wala nang bitbit na bag, nakapamulsa na lang ang bolpen at manghihingi na lang sa katabi ng 1/2 lengthwise na papel pag nag-quiz. Chemical Symbol lang ng Tungsten ang isasaulo dahil binilang na ang silya at tiniyak na yun ang matatapat sa kanya para pagdating ng recitation sure-bol na. Nakaka-antok ang kasunod na subject dahil kay titser na by-the-book kaya magka-cutting class na lang kasama ng tropa at manonood ng movie sa vhs entitled "tarzan & jane - the wilderness adventure" o kaya ay magto-toma habang nagto-tong-its. Ito na ang eksena ng mga JUNIORS na nag-uumapaw ang sungay na panandaliang ikukubli pagdating ng "kiripsyun" o mas kilala sa tawag na JS PROM, dahil magbibihis-tao, naka-saya at naka-barong habang naghahabol sa nagkakanda-buhol-buhol na kadena sa regodon-de-honor.

"Naturingan kayong pilot section pero kayo lagi ang may negative feedback" - ang pamosong linya ng halos lahat na guro sa aming class/section mula simula hanggang wakas. Tapos, there was once pa, caught-in-the-act ang buong klase, walang nakatanggi ma-honor, ma-hindi ay may kanya-kanyang kumpol ng desk - may nagto-tong-its, may nagbabakrat, yung ibang boys naglilisi, yung iba naman ay miron, nagmistulang Casino Filipino ang room 9--ang bottomline: may nagsumbong. Meron ding time na nadatnan kami ni Maam na parang nasa loob ng sabungan sa ingay, palakasan ng halakhak mayroon pang kumakanta, kaya ayun, ang aming nakamit ay surprise quiz na ang coverage ay exponential forms, square root at cube root (pang-college daw sabi nung isa) kaya pagpapasa ng 1 whole pad paper ay tanging pangalan lamang ang naisulat pati middle name nakasali na may maisulat lamang.

SENIOR year. May sungay na'y may pangil pa. Deadma na sa flag ceremony, diretso na sa bilyaran o kaya naman ay sa computeran maglalaro ng tekken, kasi naman magbabasa lamang ng kwento ni Don Quixote at ni Beowulf at Grendel kaya sisipot na lamang sa eskwelahan ay kung kailan recess na. Hindi na uso ang paggawa ng homework, pagpasok sa iskul kinabukasan saka pa lang gagawa. Regular nang naka-timbre ang type ng exam kaya hindi na kailangan pang pag-aralan ang lintis na tangent at co-tangent na yan. Kahit pa nga yung peyborit subject na P.E. ay tinabla na rin para lang makatambay at makapamahaw, patak-patak sa pambili ng ulam kasama ng iba pang mga tirador ng kaning-lamig. Bahala na si nanay dumiskarte sa project na book report at film review tutal sya naman ang excited sa pag-graduate ko.

Isang buwan bago ang graduation ay pirmahan ng clearance at pinagawa kami ng sanaysay na ang pamagat ay "How do you see yourself 10 years from now?" translation: May pangarap ka ba? hahaha 'yun pala ay ilalagay sa yearbook. Ang suma-tutal maraming nangarap maging seaman, marami-rami rin ang nangarap maging engineer at may mangilan-ngilan na gustong maging architect. Pero may mga pangarap na stand-out katulad nung sinabi nung isa na gusto daw nyang maging FBI Agent, may isang nangarap maging Korina Sanchez at nagsabing "i want to be a glamourous T.V. anchor" at yung isa namang mahilig magbasa ng pocketbook na nakasangat sa libro habang nagka-klase ay nangarap maging "editor of TIMES Magazine", yung isa namang ang pasyalan ay ABS-CBN ay hindi na nakakapagtaka kung ang pangarap nya ay "to be a fabulous stage actress", ewan ko naman kung ano ang sumapi dun sa isang nagsabi na "i want to be a cyberg space lawyer", ano yun? taga-usig ng mga balasubas na alien sa Ben 10? hahaha, may isa pang "to be a dynamic lady pilot" ang drama, talagang pinag-isipan pang maigi ang ginamit na adjective, 'yung isa naman na panlaban ng batch sa basketball ay nangarap maging "NBA Superstar", pero ang pinaka-pasabog na pangarap sa lahat, malalim at mahirap halukayin ay yung isa na ang million-dollar dream ay "to fulfill my destiny" wala na, taob na ang pangarap ng iba, ahahhaha.

At nang nasa liwasang-bayan na upang idaos ang ika-50 pagtatapos sa M.S. Enverga Academy, ang lahat ng bumubuo sa Batch 2000 na suot ang puting toga at hawak ang kandilang may sindi habang kumakanta ng Maroon & White Forever at Awit ng Pagtatapos ay biglang nanariwa sa isipan ko ang apat na taong nagdaan: mga kabulastugan, pagpapakitang gilas, ang minsang pagsip-sip, ang mga pangarap na nabuo, mga kasayahan, mga pagsablay, mga kaibigan pati mga naging kaaway, mga maestro at maestra na nagbuwis ng luha, pagod at laway para lang kami ay may matutunan. Kasabay ng aking pagmumuni-muni ay ang pagpatak ng aking mga luha, mamimiss ko ang highschool life...

It was so heart-warming to see those proud parents looking at their children receiving their diplomas. When it was the moment to receive mine, I suddenly thought to myself, "I could have done better" nonetheless, no regrets only lessons.

Habang buhay na magiging memorable para sa akin ang highschool life dahil sa mga panahong iyon ko natuklasan ang pinaka-mahalagang bagay sa aking buhay - ang aking tunay na pag-ibig!

- eKseNanG tUriSTa anG MgA yAyA - 08.22.09

Sabit kami ng nanay ko sa 2 days, 1 night family outing ng mga amo namin na magkapatid. Kumbaga sa kanta-galing kaming Appari pumunta sa Jolo. Pero hindi naman naging hassle ang transpo, we took the Taiwan High Speed Rail o mas kilala sa tawag na Bullet Train, at pagdating sa aming destination ay ang mga nagkalat na yellow cab naman ang naghatid sa amin from one place to another para sa sight-seeing at food trip. Ang dahilan ng bakasyon: nag-kiss and make-up ang mga boss ko at hindi natuloy ang pagpa-file ng diborsyo.

Ayaw ko talagang sumama dahil ang kapalit ay ang hindi namin pagkikita ni Mamabruh pero walang nagawa ang aking pag-apela, hindi ako pinayagang tumabla, Pero wag ka, sa bandang huli, ako pa rin ang best in dala-dalahan at ang get-up-certified turista: flip-plops, summer jumpsuit, sun visor, evian drinking water at ang fudams bonggang-bonggang seafoods kaya ang pinagtiisan ko ay ang ""chao fan" kaysa naman bigla na lang akong bumulagta sa tabi. Kaya kahit sosyalan ang lobster at crab na naglalakihan, dinaan ko na lang sa pag-inom ng evian para masabi ko man lang na nabusog ako pagkainom ng tubig. Bumawi naman ako sa iced coffee at ice cream idagdag pa ang jumbo-jet na heineken kaya sulit na rin naman.

Masarap sanang i-experience ang lahat ng ito kung kasama ko ang aking kabiyak. Ngunit wala din namang mangyayari sa aking pagsisintir kaya nag-change outfit na lang ako. This time, best in costume naman ang award ko: one-piece swimsuit, swimming cap at goggles sinagad ko ang aking katiting na kaalaman sa paglangoy, na ni hindi matatawag na basic alab-alab lang ay marunong.

Pagkatapos maglunoy, fly na sa night market. Nakipagsiksikan sa iba't-ibang uri ng mortal. Kung nakakakita lang sana ako ng mga ka-tropa ni casper siguradong present din sila sa mga sanga ng oaktree, doon sila'y naglalambitin habang kami ay kumakain ng barbeque lamb at chipie at umiinom ng santsunaitsa. Ayos na sana ang gabi kung hindi lang ako nahirinan nung waffle na style doraemon, tsktsk.

As expected, matatapos ang nakakapagod na araw ay sa Ambassador's hotel room 905 at ang tumambad sa akin ay ang iba't-ibang trip ng mga cast: may isang senior citizen, anu pa nga ba ang gagawin nyan kundi ang tumulog, may isang dalaga nga, manang naman ang asta mas pinili pang magbasa ng libro kesa ang ako'y yayain mag-bar sa rooftop, yung tatlong paslit tig-iisa ng psp, hindi natigil hanggat hindi lobat, in short, wala akong ka-join-forces sa pag-aura kaya itinulog ko na lamang din pagkatapos kong tumangga ng 3 lata ng Heineken.

Kinabukasan, kakalog-kalog kami sa coaster ng Ambassador Hotel-Kaohshiung na naghatid sa amin sa dream mall. Shopping galore, eh naku, Gucci, Chanel, Mango, Prada, LV, Ferragamo, at Jimmy Choo. Saan naman kami kakamot ng pambibili ano? Kaya kaming mag-ina ay umiba na lamang ruta. Ang hinanap namin ay ung mga "yi-pai, yi-pai". Nung mag-assembly na uli kami, sing-dadami rin naman kami ng dala, hindi nga lang sing-mahal, hehehe. Nakakapagod na ay nakakagutom pa, kaya naman pagdating sa train station ay kinarir ang pagkain ng pientang, walang nag-usap, lahat ay naka-concentrate sa pag-nguya.

Ayos din naman nga, katulad ng sinabi ng Ninang ko hindi ko daw mabibili sa sari-sari store ang mga lugar na mapupuntahan ko at ang mga experiences na mararanasan ko kapag nagtrabaho ako sa abroad kaya hanggat may oras ay umariba. Ang masasabi ko lang, korek!

- party girls, adieu to singlehood! - 07.31.09

Basically, it started when Greta asked Dawn to burn some unwanted bulges in the gym and there was Dawn who asked me to join them. That gala was one of their many as childhood bestfriends. At first I was reluctant to join kasi hindi ko pa naman ka-close si Greta. But what the heck? I was the one who needed to lose and burn fats more than them. And so I gave in even if it felt awkward at the beginning, but the awkwardness did not last long. I felt the warmth welcome from the both of them. And so we three got along as if  I was also a childhood friend in the past. We clicked right there and then which paved the way to a lasting friendship we are sharing right now.

Eventually, SLEEP-OVER happened, ang pajama party version namin na kanya-kanyang nguya ng chichirya (ooopppss, chucherya ba?) pagkakatapos tumungga ng serbesa. Ito yung moment na magsisiwalatan kami ng kanya-kanyang top secret, paigtingan ng ka-istupidahan, palakasan ng tawa hanggang sa mapapunta na ang usapan sa sekswalidad. Habang payapang naghihilik ang mundo, kaming tatlo naman ay kumakaliki sa kakatawa at parang sinisilaban sa init ng talakayan na nakisabay sa malakas na buhos ng ulan. Magdamagan sa pagalingan ng experience hanggang sa makatulugan na namin ang aming mga kagagahan.

Then there were those NIGHT-OUTs. Tambay lang sa bar, kakain ng pica-pica, hihit-hit ng subaru, mag-e-emote, magsusumbungan na parang mga "kiddie-meal", magbabalik-tanaw, mangangarap, tatawa, iiyak, magre-retouch tapos ay pack-up na. Mag-aabang na ng trike o kaya naman ay kokontak ng company car, mag-uuwian tapos ay bukas uli.

Our Aurahan won't be complete without the local band GIGs, all-out support ang eklavu para sa mga tropapips. Magkakanlong sa mesa kung saan malayang mapagmamasdan ang buong crowd, manlalait, magte-table-hop, makikisindi ng yosi at magtataas ng tagay. Maingay ang musikang napili ng mga kaibigan kaya hindi mag-uusap kundi magsisigawan. Makikinig kung tama ang grammar nung ingliserang emcee na hindi naman kagandahan. Makiki-kanta, ia-analyze ang lyrics at ire-relate sa bokalista. Pagkatapos ng gig, iko-congratulate lang ang tropa dahil yun lang naman talaga ang primary agenda ang bumili ng ticket at purihin ang grupo nila pagkatapos, nevertheless, it was fun.

"DENIM NIGHT". Ito naman ang level-up naming pagtambay one weekend. Hindi ordinaryong paglabas dahil nag-effort kami. Fully "made-up" at ang theme ng get-up ay maong kung maong. Kumain lang ng demure meal, hindi tutungga, si-sip lang ng extra-ordinary cocktai na ini-request pa naming ilagay sa pinaka-fab na goblet. Pictorial pagkatapos ng normal na sharing of thoughts. Tandem, stand-out, go-getter, glam - yun kami!

HOUSE PARTY. ito ay kapag may mga pasinaya ang pamilya, ki-halo sa mga bisita. Masarap naman kasi talaga minsan ang libre at enjoy din naman ang magic sing na hindi na kailangan pang hulugan ng limang-piso. Hindi man kami masyadong makapag-usap idinadaan na lang sa lyrics ng kanta ang mga patama - you can run but you can never ever hide - tatamaan ang dapat tamaan, for example: "dear lie, you suck..." na pasakalye ng kanta ni Greta.

Pumatol din kami sa CHILDREN's PARTY, masaya naman kasing makipagladian kay Grimace o kaya naman ay makipagkindatan kay Mr.Yum habang hinihila ang kanyang kurbata. Kahit mascot walang ligtas sa aming mga mahika. T-H din kami sa pagsuot ng party hats, pictorial habang suot ang koronang papel at inaagawan ng moment ang mga paslit.

SAND PARTY. Dito lumabas ang aming dancing prowess, with matching choreography (low...low...low) giling hanggang sumayad sa buhangin. Walang pakialaman kahit bumula ang kilikili, ang mahalaga ay na-express namin ang aming mga sarili. Walang pa-kyeme dahil kusa naming pinapalaya ang aming tunay na damdamin.

They dubbed as GIMIKERA, pero hindi lang naman kami basta-basta nagliliwaliw, dito sa ganitong paraan namin nabuo ang tunay na pagkakaibigan at naging parang tunay na magkakapatid na ang turingan namin sa isa't-isa. Ang umpukan namin ay hindi basta-basta nomo-session, dahil bawat taas ng tagay ay pag-ibig, bawat subo ng pulutan ay tiwala at sa aming bawat pag-awit, iba't-iba man ng tono ay maituturing pa ring musika na nag-uugnay sa bawat naming damdamin.

At dumating nga yung time na kailangan muna naming talikdan ang mga nakasanayang party, hiwa-hiwalay muna upang harapin ang kanya-kanyang responsibilidad para sa pamilya - may silbi din naman kami.

Ang isa ay naiwan sa pinas - "The Patriot" ang drama ng Dyosa na si Dawn, si Perpekta Greta naman ay naglayag patungo sa Dubai at ako naman ay napadpad sa Taiwan. "Oceans apart day after day" na ang eksena namin ngayon. Kapag ang isa ay nangangailangan ng kutos, tamang OL sa YM, facebook o kaya naman ay tamang text na lamang. Lugar lang talaga ang naiba pero ganun pa rin ang kanya-kanyang role: may isang echosera, yung isa ay naglilitanya at yung isa ay second-the-motion, paikot-ikot lang depende kung sino ang nakaupo sa hot seat.

Ngayon, mas umigting ang pamoso naming motto na "buntot mo, hila mo". Si Dawn hind masyadong nage-effort sa paghila, ikaw na may company car kesehodang mahal ang gasolina basta't mapangalagaan ang pagka-dyosa. Si Greta naman ay nanganganib lusubin ng mga kuwitib ang buntot, bakit hindi ay panay ang papak ng icing on a three-layer cake, mareregaluhan ng insulin para iwas diabetes, adik kasi sa tart! At ako? hmm, walang masyadong nabago, "i love bubbles" pa rin ang isinisigaw ko, nakalutang ang aking buntot sa ere pagkatapos humigop ng champagne na nag-uumapaw sa sparkle, meaning, still searching or should i say waiting for the one great love to come...back.

Dati muse lagi si Ninong sa timeless bonding namin o kaya naman pag hinihingi ng pagkakataon. Manghihiram na lang kami ng mga available persona na uupo sa mga bakanteng silya para lang maumpisahan ang pasinaya. Pero pag may papansit si madam o may pa-canton hindi na namin kailangan pang manawagan dahil kusang magsusulputan ang mga puppet. Mabilis kasi ang networking pag ang promotion ay "psst..may pa-bihon daw si madam, tara!" asahan mo, parang mga grimlins na nag-multiply dahil naambunan.

Kasabay ng pag-usad ng mga araw ay ang desisyon naming mag-settle down, hindi kami pa-bata.

Soon, hindi na si Ninong mag-iisa magkakaroon na sya ng ka-batak, si Kano at si Lukresya na parehong alipin ng musika sa magkaiba nga lamang na panahon. 'Yung akin kasi ay mahilig sa klasiko, yung kay Greta naman ay rakista. Pasasaan ba't makokompleto na rin ang umpukan namin, isang lamesang may anim na silya, hindi na kami manghihiram. Para ano pa? mayroon nang tatlong pares na bubuo ng sarili nilang crowd, puso-puso ang tema, tahimik at kuntento, buo at mataginting ang mga halakhak, pati mga mata ngingiti hindi lang mga labi.

Outside the deafening noise of a crowded party, far from its blinding light and suffocating smoke of cigarettes -- there you can find us, striding away from the crowd, not partying but merely celebrating the feeling of having one's true love - yung hindi guni-guni.

Soon...anim na kami!

- mALi si LoLo wEbSteR - 08.11.09

Lumaki akong fanatic ng mga romance novels tulad ng Harlequin, Mills & Boons o kawala-walaan ay Precious Heart Romances. Patuloy akong nagbabasa habang patuloy ring nilalait ang bawat istorya. Pare-pareho lang naman kasi sila, nasa chapter 1 ka pa lang alam mo na ang ending. Lagyan man ng twist mahuhulaan mo pa rin. Iba't-iba lang ang setting at pangalan ng mga bida pero lahat ng tema ay may kinalaman sa pagka-inlove ng manunulat sa salitang love na kahit pa nga yung pinaka-imposibleng love story ay nagagawan ng paraan.

Sabi ko, exaggeration lang ang mga nasusulat sa libro kapag idini-describe ng author ang pagkakatuklas ng mga bida na inlove sila sa isa't-isa, yun bang may kuryente daw na nanunulay sa mga ugat pag nagkadikit ang dalawang mag-true-love. May endless physical contact na naghahatid ng goosebumps, at mistulang may romantikong musika na silang dalawa lamang ang nakakarinig habang may nagbe-break dance na paru-paro sa kanilang mga sikmura kapag hinahalikan ang isa't-isa. Pagkatapos ay magtititigan sila at matatapalan ng kislap ang kanilang mga mata habang nag-i-inhale-exhale sanhi ng makapatid-hiningang kissing scene - "eksklomowsyon" (slow motion) sabihin naman ng mga paslit.

Noon iyon, ngayon kasi natatawa na lang ako kapag nagbabasa dahil hindi ko maiwasang maka-relate minsan. Sa kasalukuyan kasi ay nae-experience ko yung kuryente, yung goosebumps at pati na rin yung mga butterfly na nagpa-party. Kinabog ng bida sa puso ko ang bida sa mga nababasa kong libro. Si MAMABRUH kasi mas intense ang titig, tumatagos hanggang sa kaluluwa ko, with matching linya pa yun na "you are so beautiful baby, i love you so much" (100% sugar content - beware diabetics). He is naturally sweet and so naturally delectable. with him, a rush of hormones equals multiple rush of wonderful emotions, may pahabol pa yun na "mahal na mahal kita, ng maraming maraming mahal, mas marami pa sa buhangin", ano pa ba'ng mahihiling ko?

There was once in the nth time, he told me how much he loves me and then I asked him what is the meaning of LOVE, right away he answered, "love is being with you for the rest of my life and for the rest of yours". Then another follow-up question was how to spell love, right then he said in a subtle voice "Y-A-N-N-E". Kung ikaw, hindi ka ba kikiligin? and tell me, is there enough logic to explain kung bakit "puso-puso" ang nakikita kong lumulutang sa hangin?

Somehow, I want to contest with Mr. Webster about the meaning of love and its spelling, hahaha

***bago ko pa man tanungin si Mamabruh ay mayroon na akong nakahandang kasagutan sa isip ko at pag hindi kami nagtugma ay nakahanda na rin ang ire-recite kong litanya para sa kanya, it was just so amazing, he hit it off  bull's eye!

- mGa kALuLUwAnG nAka-ShaDes - 05.31.09

Bago kami mag-conference chat nina vkla, voltron at javs kaninang umaga ay magka-pm muna kami ni vkla. Sabi nya sobrang miss daw nya ako dahil nagsisimula na uli ang month-long celebration ng Mardigras. 

Ngayong sya na lang ang naiwan sa Pinas, hanggang reminiscing na lamang ang kaya naming gawin.

Tuwing fiesta kasi sa Lucena, kasabay ng pag-open ng mga tiangge at night market ay nag-o-automatic activation din ang aura-maria-power namin. Sobrang miss nya daw yung tug-team namin, at ako din naman, sino bang hindi makaka-miss sa walang kapagurang paglalakad sa kahabaan ng Quezon Avenue at ang pakikipagsiksikan sa iba't-ibang klase ng lamang-lupa na katulad namin ay ini-experience ng mga perya at ang panunuod at pakiki-jam sa iba't-ibang banda habang nagtotoma. 

At dahil siksikan nga, kung tutuusin hindi na marerecognize ang hitsura ng isa't-isa pero ang main goal namin ay um-aura, bakit ba? At pagkatapos naming mag-uli ay ra-rampage naman kami sa mga prestihiyosong bars. Kailangang lumabas ang aming pagka-fabulosa sapagkat grand entrance ang aming eksena diretso sa table na may "reserve" sign, san ka pa? Ayos na sa amin ang maka-tatlong rounds ng illusion shaker at pag kulay blue na ang aming mga dila ay indication na yun that its time to hop into another bar yung kulay red na alak naman ang aming titirahin. Iba't-ibang crowd sa iba't-ibang place, why not? marami naman kaming baon na maskara iba't-ibang design depende sa hinihingi ng pagkakataon. Sa mga ganitong aktibidades nagiging malikot ang aming mga mata at lalong tumatalas ang aming pakiramdam, dapat walang makahalata na isa-isa kaming nagta-transform at ang aming invisible antenna ay isa-isang lumilitaw at sumasagap ng signal. Hindi pwedeng walang mata-trap sa bitag - protocol naming mga vaklang froglets yun at may technique kami pero hindi ko isisirit kung ano.

Masyado nang napahaba ang ang pagbabalik-tanaw. Iisa lang naman ang pinupunto ni vkla - ang inggitin ako dahil hindi ko mae-experience this time ang ultimate playground at plaything namin. Sabi pa nya nagkalat na naman daw ang mga ligaw na kaluluwa na patuloy na naghahanap sa di-mahanap-hanap na liwanag. Ang sagot ko naman sa kanya, "eh vkla paano naman makakakita ng kaliwanagan ng mga kaluluwang bangag na yun eh lahat sila may suot na shades!" hahahha.

- "pAbiLi nGa pO nG gLow" - 05.11.09

Ano daw? 

Na-capture pala ng aking Casio Exilim optical 3x 8.1 megapixels na camera ang walang kabuhay-buhay kong mata noong nag-selfie ako. May nag-comment, hindi naman daw mukhang miserable, Mariang maganda pa rin naman daw ang aking aura pero may kulang, wala daw glow.

Hahaha, I laughed without humor, hindi nagsisinungaling ang digital camera. Kahit pa yata kulapulan ko ng sandamakmak na chic choc liquid concealer ang palibot ng aking mata ay mababanaag pa rin ang aking eyebags. Wa-epek din ang shu uemura make-up na ipinantapal ko sa aking mukha. Humarap ako sa salamin at mukhang tanga na kinausap ang sarili "bakit ba ako nagmamaskara eh wala namang masquerade party?" Ilang saglit pa at binura ko na ng garnier make-up remover ang walang kwentang pintura sa aking mukha.

Katulad din lang yan ng pagpe-pretend, kahit anung excuse ang gawin at sabihin mo, lilitaw at lilitaw din ang totoo. Hindi kailangang pagtakpan ang pait at sakit na nararamdaman, isang sigaw lang ng "darna!" kasabay ng malalim na buntong-hininga ang katapat nyan (how I wish I can convince myself, cliche as it is, easier said than done).

Masyadong maraming gumugulo sa isip ko ngayon. Mabigat ang pakiramdam ng sawi, hindi kinaya ng esspresso lalo lang lumala ang insomnia ko. Mayaman ako sa mga taga-payo, alam kong hindi ako talunan dahil hawak-hawak ko pa rin ang aking titulo at ang korona ay nakaputong pa rin sa ulo ko. Ang hassle nga lang dahil pakiramdam ko'y may threat sa aking pagiging "crowned princess".

'Wag daw akong magpadala sa paranoia, ako lang daw ang exagge na nagpapalaki ng issue. (emotera ako eh, at dramarama ang forte ko). Kumokak ang isang palaka at sinabihan akong tama lang daw ang mga nangyayari, maging miserable naman daw ako for once kasi lately ay lagi akong masaya at sa cloud9 ang pasyalan ko kaya ok lang daw na masaktan ako paminsan-minsan para balanced. 

Nakakapanginig ng kalamnan ang iritasyong bumabalot sa aking katawang lupa. Papel at bolpen na naman ang oras-oras kong kaulayaw (kulang pa ang inipon kong pambili ng laptop). Sana naman ay hanggang bukas na lamang ang eksena kong ito, nakakahapo kasi parang laging sasabog ang utak ko. Kaya bukas ay tatapusin ko na, tutal wala na rin namang mangyayari, alam kong pagibig pa rin ang mananaig.

Tinangka ko na ring bumili ng "glow" sa seven-eleven pero ang sagot ng chekwang hindi maintindihan ay "wo pu tzi tao" at "mei-you". Haayyy, maglalakad-lakad muna ako, baka sa banda doon, baka may matisod ako.

- cAReLesS e.H.! - 05.10.09

"Vkla, hindi ka pa ba sanay?" ang walang pakundangang tanong ng vkla mula sa Dubai. Ang sagot ko naman, "ewan ko nga ba kung bakit dispalinghado ang immune system ko when it comes to bearing pain, laging parang bago kahit to the 10th power na ang mga kabiguang naranasan ko". Nasasaktan ako at naiirita sa mga nakita kong lirato at ang magkadugsong na friendster shout out (hindi ako slow, gets na gets ko yun!). Hindi ito kababawan, sinasabi ng aking instinct (na hindi pa pumapalya kahit kailan) na there's something fishy! Wala akong gustong marinig na paliwanag mula sa mga may kinalaman sa larawang iyon. Back to being manhid na lang uli at buuin na lang ang composure, tablahan kung tablahan. Sabi naman nung isang palaka hindi naman daw ako makakatiis at hanggang salita lang naman ako at sigurado sya na sa oras na makaulayaw ko uli ang aking predator ay kusang aalpas ang mala-diwatang aura at sabay na sasabog ang manamisnamis na halimuyak at biglang huhulagpos ang linamnam ng alindog at hindi magtatagal ako ay mag-gi-give-in din. tsk, Ayaw kong isipin, ayaw kong magpadala, ayaw ko na munang maging tanga!

At para dun sa mga gustong manghiram ng boyfriend ko, FYI, hindi na ako magpapahiram ngayon, for rent na. Mahirap ang buhay ngayon talamak ang recession kaya mainam nang pagkakitaan ang mga ganyang kataksilan!

As of  now i belong to the AMPALAYA REPUBLIC, but who cares? bitter na kung bitter, pretty naman!

- NI YAO DE Ai...para kay Tisay! - 05.09.09

"Getting a boylet?, it will come when it comes!" Ganyan ang linyahan, bittersweet, taas-no pati kilay hanggang anit, alab-alab ay buo at kuntento sa masigasig na pag-arangkada ng career. Sinong niloko ko, ang bungo sa banga? Asaness!

Anaknam paksyet! Hindi nakakatuwa ang maging pulutan ka sa inuman ng tropa ha. Ang kantsawan na "hoy, naiiwan ka na ng byahe patungo sa langit ng kaligayahan!". Ang hirit naman nung isang sis, "Sistah, dream mo bang maging virgin-bride, like duh?!" Mahirap talagang magkaroon ng buong-buo na hymen sa sirkulo ng mga batikang romansanista.

Hindi ako frigid, kung yan ang itatanong mo. Minsan umibig na din ako pero sadyang hindi kami itinadhana ng panahon. Ayun, ang aking first boyfriend, ngayon ay may first family na.

Hindi ako pangit, ako daw ang pinaka-maganda sa aming magkakapatid sabi ng tatay ko, obvious naman, unica hija ini!

Hindi rin ako manhid at hindi rin naman lesbian, na-epal din ang puso ko sa opposite sex. Kaya nga pagkatapos kong mabigo sa una ay sumubok uli ako. At take note, naging gaga na rin ako sa larangan na yan ng pagibig. Na-inlove ako sa lalaking hindi ko maintindihan kung umiibig din ba. Ako'y minsan na ring nagpadala sa talanding agos ng makamundong pagpapahayag ng nararamdaman a.k.a stupidity, nevertheless, wala ako kahit kapirasong pagsisisi.

Kung hindi ako frigid, hindi ako pangit at hindi ako manhid, ano ako? Sirit na!?

Alam kong pinagdududahan ako ng aking mga kapatid na putik. Sabi nila hindi pa raw ako nakaka-get-over sa pagibig ko kay "bro", na wala daw akong mukhang hinahanap kundi ang mga kamukha nya, na kaya ako nagkaka-crush sa mga artista at bokalist ng banda ay sa kadahilanang wala akong kakayahang talikuran ang "nakaraan namin ni bro", sya pa rin daw all this time, haay, si "bro" ayun, may dalawang anak na.

Hindi pa huli ang lahat, matagal pa ang last trip para sa akin, sino bang may sabing mashonda na ang bente-singko? Hindi forever ang pagiging cocoon, pasasaan ba't magiging butterfly rin. Hindi naman ako nawawalan ng pagasa, I'm taking my time medyo pihikan lang talaga ang aking taste buds when it comes to love.

Eto nga, si "brad"- balik-bayan, kababayan at tropa ng tropa ko, matangkad, may cute na smile, friendly, mahilig sa music, etchetera etchetera, over-all-impact - fafable (kung si lois ang magde-describe nito, yummyness!) Udyukan system ang drama sulsol ng mga haliparot na diwata, naisip ko rin, why not diba? Date kung date, sundo kung sundo at text kung text, walang pagmamadali. Pero bakit nawindang ako nung makita ko syang may kasamang chick? Affected ang lola mo, jelling ba ako?

Unti-unti na nyang nasasakop ang sistema ko, tinitibag nya ang pader na pinaghirapan kong itayo na magsisilbing proteksyon sa pagkalusaw ng aking puso, "si brad na kaya?" feeling ko rin attracted na ako sa kanya. Well,walang masama kung ibubukas ko ang aking puso sa pagkakataong ito, sayang ang ganda kung walang makikinabang! 


***churi sis ha, napagtripan kita, at salamat na rin sa pagiging spy, may na-realize ako :D***

- iNsOmNia - 05.09.09

Pikit...isip...mulat...isip...pikit...mulat...gising! 

"Para kang tanga!" tamang lait ako sa sarili ko. Wala akong pwedeng itawag kundi katangahan sa patuloy kong pag-reminisce sa mga alaalang nilamon na ng kahapon. 

Gusto ko nang matulog pero ang pasaway kong mga galamay ay sinapian na naman ng walang kapararakang pagpindot sa keypad ng xpressmusic 5310i at nagpatugtog ng mga awiting nakakapagpabalik sa nakaraan. Ewan ko ba, hindi ko maintindihan ang sarili ko, tanggap ko naman na may common sleep problem ako (kape pa!) pero sana naman kusang mag-freeze ang utak ko sa kaka-refresh ng nakaraan - mga lugar at pagkakataon na hindi na pwedeng balikan.  "cannot be anymore!" walastik, pati naman grammar ko nag-e-error na din. Affected na rin sa lintek na pananariwa ng mga panis na alaala. Sige na nga, aaminin ko na nakaka-miss naman talaga yung dating eksena, actually abstract ang lahat - ang mga mukha, lugar, kulay at lasa ng mga pangyayari ay naglalabu-labo na sa utak ko, blurred na pati sa karamihan ng sabay-sabay na paglitaw nila sa aking balintataw. 

Paksyet! Ano ba talaga ang gusto kong isipin, pati sarili ko pinagsisinungalingan ko pa. Ewan ko ba, "speakless" ang drama ko, ito siguro ang epekto ng 3 jumbojet na mug ng kape maghapon (por que may esspresso maker sa bahay, hanep!) Isa pa, nabuburyong na rin siguro si maria, ikaw na! pitong buwan nang hindi nakaka-aura, huhulagpos na ang kinikimkim na paglaya ngunit walang lugar na aangkop at higit sa lahat walang makakasanib-pwersa, sa madaling salita - loss! Move over froglet! aaahhhh, antok nasaan ka ba? Ngayon kita kailangan!

- iNgGiTerAnG pALaKa - (hindi kasama si Maria pag-AURA!) 03.07.09

Hindi pa man nagaganap ay heto ako at naka-emote-mode na. Ang pag-ariba ng mga Vaklang palaka sa Matabungkay, Batangas ng tatlong araw at dalawang gabi, kumbaga nga sa plano ay draft pa lang at kung sa budgeting ay rough estimate pa lang, ngunit ginawan ko na agad ng blog. Paano kasi nginangatngat ng inggit ang aking kalooban at nangangati ang aking mga paa na makisalamuha sa datihang cast na nagliwaliw din sa Galera isang taon na ang nakalilipas.

flashback ng mga pasabog sa Galera:

- 3 days and 2 nights lang pero lahat "best in dala-dalahan", bitbit ang buong wardrobe na sandamakmak ang costume at ang lima ay accesorized pa ng pamosong pashmina, 2pc kung 2pc, araw-araw iba't-ibang dress code, pictorial rule no.1: bawal mag-ulit ng damit.

- Malilimutan ba ang bisyo? of course not! Maiwan nang lahat wag lang ang yosi at alak: super slim butt na Esse at kumukulong Absolut Kurant pag-inislam pero hindi naman nakakaliping,  dinagdagan pa ng Mindoro Sling na kumiliti lang sa aming mga bituka at lalamunan. May moment na ginusto ko na lang mamapak ng marks & spencers crackers na sea salt flavor, medyo masama ang loob ko sa hindi pagkalango kaya itinulog ko na lang.

Gudnayt sunset! na pala, walang dapat na masayang na sandali, kaya kahit umuulan sa isla ay larga ang mga vakla papunta sa dulong shop na naghe-henna. Palakihan ng pinta, kanya-kanyang pili ng artistang guguhit ng napiling design. May shining shimmering splendid na paru-paro, yung isa naman ay paru-parong black and white - pati tattoo tinakasan na rin ng ulirat. Ang isa naman ay diwatang nalulumbay - may pakpak nga hindi naman maikampay at ang award-winning ay ang chinese character na naka-guhit sa kaliwang sulok na kasing dangerous ng kanyang meaning.

Party sa terrace ng hotel room habang nagno-nomo sa katanghaliang-tapat, nagpapahanga ng moves sa katapat na terrace. Shoot! tinangay ng "fish" ang pa-in na bulate ng isang palaka hanggang sa tuluyan nang nagsanib ang aming mga pwersa. Pagtakas ng liwanag, party sa sand naman, tuloy ang pag-indayog kahit na sa buhanginan ang mga paa ay lumubog.

Pose dito, Selfie doon, walang habas sa pag-click ang dalawang camera na aming dala, battery lang naman ang puhunan kaya ok lang. Hindi pinaligtas ang apat na sulok ng Galera, sinuyod namin ang bawat parte at tinatakan ng mga alaala.

At ngayon nga ay sa Batangas naman ang booking ng mga vakla, sa isa sa mga spa-resort sa Matabungkay naman sila kokokak at ang masaklap ay kasama lang ako sa gayak - tamang emote na lang ako dito sa kabilang panig ng mundo

Matabungkay, there they come!

Hindi na "save the whales" ang tema, ano naman kaya ang isisigaw nila? "save the huwwwaaattt?"

Syempre may two-piece pa rin pero iisa lang ang sinisigurado ko, wala nang bumper, puro windshield na lang..ahahhaha..tseeehh!

Hindi na mawawala ang camera, kaakibat na yan ng pagrampage, dapat laging may captured moments.

Anong uri naman kaya ng kaluluwa ang matitisod ninyo this time mga vakla? Kaluluwa kayang may anino o kaluluwang may apelyido? Kahit ano na siguro ang mahalaga'y delisyoso! wahahahha

Ang bilis ng oras at constant talaga ang change. Kaya naman pala sinagad ko na ang pag-ariba noon dahil darating itong time na imaginary na lang ang aura ko. Hindi na makaka-eksena sa lime-light, magkakasya na lang sa pag-online dahil iba na ang pinili kong daan.

Ang sarap lang balikan ng mga moments - mga larawang hindi kukupas dahil digital na, hindi na kailan ng dark room. Hindi natin alam kung kailan na uli mabubuo ang pag-volt-in ng mga palakang puppet, ngunit kahit ngayong tayo'y magkakahiwalay na, ang mahalaga ay ang habambuhay na pag-flourish ng friendship at love natin para sa isa't-isa.

Kaya para sa mga kaibigan kong palaka, ARIBA FROGLETZZZZZ!