Bago kami mag-conference chat nina vkla, voltron at javs kaninang umaga ay magka-pm muna kami ni vkla. Sabi nya sobrang miss daw nya ako dahil nagsisimula na uli ang month-long celebration ng Mardigras.
Ngayong sya na lang ang naiwan sa Pinas, hanggang reminiscing na lamang ang kaya naming gawin.
Tuwing fiesta kasi sa Lucena, kasabay ng pag-open ng mga tiangge at night market ay nag-o-automatic activation din ang aura-maria-power namin. Sobrang miss nya daw yung tug-team namin, at ako din naman, sino bang hindi makaka-miss sa walang kapagurang paglalakad sa kahabaan ng Quezon Avenue at ang pakikipagsiksikan sa iba't-ibang klase ng lamang-lupa na katulad namin ay ini-experience ng mga perya at ang panunuod at pakiki-jam sa iba't-ibang banda habang nagtotoma.
At dahil siksikan nga, kung tutuusin hindi na marerecognize ang hitsura ng isa't-isa pero ang main goal namin ay um-aura, bakit ba? At pagkatapos naming mag-uli ay ra-rampage naman kami sa mga prestihiyosong bars. Kailangang lumabas ang aming pagka-fabulosa sapagkat grand entrance ang aming eksena diretso sa table na may "reserve" sign, san ka pa? Ayos na sa amin ang maka-tatlong rounds ng illusion shaker at pag kulay blue na ang aming mga dila ay indication na yun that its time to hop into another bar yung kulay red na alak naman ang aming titirahin. Iba't-ibang crowd sa iba't-ibang place, why not? marami naman kaming baon na maskara iba't-ibang design depende sa hinihingi ng pagkakataon. Sa mga ganitong aktibidades nagiging malikot ang aming mga mata at lalong tumatalas ang aming pakiramdam, dapat walang makahalata na isa-isa kaming nagta-transform at ang aming invisible antenna ay isa-isang lumilitaw at sumasagap ng signal. Hindi pwedeng walang mata-trap sa bitag - protocol naming mga vaklang froglets yun at may technique kami pero hindi ko isisirit kung ano.
No comments:
Post a Comment